 | [Klik op de afbeelding hiernaast voor foto's] |
Dag 19: Op weg naar huis
Om 7u was het ontbijt open, dus we stonden er stipt op tijd. Het was buffet, dus dat ging sneller. Fruit, yoghurt, pannenkoeken en voor de laatste keer een eitje.
Daarna checkten we uit en reden naar de luchthaven. Eerst natuurlijk nog de auto inleveren bij Alamo. Dat ging allemaal erg vlotjes, maar toch niet zoals in USA. Er werd nauwgezet gecontroleerd op beschadigingen. We hadden nochtans all inn verzekering, maar als bv het kenteken of een wieldoppen gestolen was, moesten we dat toch betalen. Wat een gekke regeling. Gelukkig was dat niet van toepassing en werden we met de shuttle naar de luchthaven gebracht. Daar stond niemand bij de check in! Gisteren lukte het inchecken wel maar we kregen geen boardingpass. Verdere controle was nodig stond er. Dat is toch altijd vervelend van die meldingen.
Maar er waren geen problemen en we kregen een afgedrukte boardingpas. Toch makkelijker dan een A4 vind ik.
Ook door security waren we snel door en ik kreeg minste controle dan ik al gehad heb sinds mijn neurostimulator.
We hadden nog wat kleingeld over en bij Starbucks konden we cash betalen in
combinatie met de MC. Allemaal gemakkelijk.
We vertrokken uiteindelijk met 20 min vertraging. Dat kwam omdat er veel mensen uitgekozen werden voor extra controle, waaronder ik. Dat duurde erg lang. Alles werd uitgepakt uit mijn trolley, rugzak en handtas. Zelfs mijn schoenen vanbinnen kregen een check.
Er waren geen schermpjes, maar we hielden ons bezig met kruiswoordpuzzels in het magazine van united op te lossen en ik had veel gedownload op de ipad.
Er was gratis wifi aan boord en ook een amerikaanse oplader. maar zo had ik er een bij in mijn handbagage dus iedereen blij 🙃
We kregen een chocolaatje, pretsils en blikje cola en aten onze koeken op die we gisteren gekocht hadden.
We landden op tijd in Washington.
Maar dan begon het! We hadddn 2u20 voor de overstap, maar bij customs stond er enorme file. Daar deden we dus 2u30 over!!! Niemand mocht sneller door, iedereen was aan het bellen omdat ze hun vlucht niet meer gingen halen. We stonden zelfs bij een aparte doorgang voor connecting flights, dus iedereen zat in hetzelfde schuitje. Dan moesten we onze valiezen zelf nog op de band zetten ook. En dan opnieuw door security! We haastten ons te pletter, renden naar de gate maar die ging voor onze neus toe. We waren niet eens afgeroepen! We moesten naar gate C20 om gerebookt te worden. Daar stond weer een hele lange rij!
Ze kwamen kaartjes met qr code uitdelen om te chatten. Dat werkte niet.
Op het einde stonden computers. Die vertelden dat eerste vlucht voor morgennamiddag pas was, pffff. Die maar genomen dan en in de rij om voor een hotelovernachting te vragen.
Daar konden ze ons nog op de vlucht via Frankfurt krijgen de dag zelf. Ok dan maar. We zaten niet bij elkaar 🤨 Ik drong nog aan op vouchers om te eten, we kregen elk 15 dollar. Dat was dan toch iets.
We kochten er een burger en frietjes mee. Water werd bedeeld.
Echt wel straf dat ze door onderbemanning bij customs zoveel mensen moeten herboeken. Aan de gate zagen we zeker 30 mensen die allemaal op onze vlucht moesten zitten.
Ik zat naast een onvriendelijke vrouw, die een deel van mijn stoel innam ook. 🤨
We keken een film, ik koos voor Jackie over Jackie Kennedy. Die viel wel mee, alleen wat langzaam. Snel kregen we eten. Daar hadden we geen zin meer in. Maar we aten toch een beetje op. Het was spaghetti maar die slierten waren niet erg handig om te eten.
Nadien ging het licht uit en probeerde iedereen te slapen. Dat lukte weer voor geen meter. Echt in alle bochten hebben we ons gewrongen, maar nee. Om 4u brachten ze een Griekse yoghurt en bleven de lichten weer aan. Mijn schermpje werkte plots niet meer ook 🫣 Het zat niet echt mee.
Na een half uur werd het gereset en kon ik verder kijken.
In Frankfurt hadden we 4,5 u tijd en waren we na 5 min al bij de juiste gate. Dat werd dus heel lang wachten en mensen bekijken.
We gingen ons daarom maar ergens centraal zetten waar de winkeltjes waren en we veel te zien hadden. Een uurtje voor boarden was de juiste gate gekend en zetten we ons daar neer. De moeheid had ons goed te pakken.
De vlucht van een uurtje was snel voorbij. Charlotte stond ons op te wachten en bracht ons veilig thuis.
Jammer van de terugweg, maar verder hebben we een heel afwisselende boeiende reis gehad!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten