 | [Klik op de afbeelding hiernaast voor foto's] |
Dag 6: mezcal proeven
Na een goede nachtrust kregen we weer Amerikaans ontbijt, ttz Amerikaans op zijn Mexicaans dus. We lieten het ons goed smaken en nader we onze drinkflessen gevuld hadden met gekoeld water vertrokken we met de auto op pad.
Bij een garage tankten we vol en dat ging zonder problemen. Na alles wat je leest over oplichterij was dat al een opluchting. We lieten ook de bandenspanning bij regelen want volgens de man. van het hotel stonden sommige banden te plat.
De eerste stop was Mitla. Daar was het even zoeken om de ingang te vinden want die was gesloten. Toch liepen er mensen rond. Uiteindelijk zei iemand dat ze om de 10 minuten de deur kwamen opendoen.
Het was maar een kleine site, maar wel heel mooi. We waren er net voor een tourbus dus
konden vlotjes foto's maken. Er waren wat zuilen te zien uit de Romeinse tijd en gedecoreerde wanden.
Na een klein uur reden we verder naar een Mezcalproeverij waar we een tour geboekt hadden. Er was ook nog een Amerikaanse toerist, verder niemand. We kregen uitleg over de verschillende soorten agaveplanten. Het duurt wel 6 jaar eer de plant rijp is. Er zijn er ook van 25 jaar, die drank is dan veel duurder. De bladen worden eraf gesneden, het binnenste wordt verbrand. We mochten proeven hoe het daarna smaakt, dat is erg zoet. Daarna stapt een paard rond om zo een molensteen te draaien die de resten verpulvert. Per kruiwagen wordt dat residu dan in vaten geschept. Daar blijft het tussen de 9 en 15 dagen in. De opa van het bedrijf proeft er van en als hij zegt dat het goed is, mag het in ketels gedaan worden. Door destillatie komt er dan een drank uit. Die wordt opnieuw gedestilleerd en dan heb je Mezcal. Doe je het een derde keer, krijg je gin. We vonden het erg leerrijk en leuk om eens te zien. Het is heel arbeidsintensief werk! Daarna mochten we proeven van de verschillende soorten mezcal. Ze bevatten elk 45% alcohol. Luc proefde niet alles, maar kreeg zijn deel mee in lege flesjes water zodat hij ze in het hotel kon opdrinken. Hij was immers chauffeur. Het was heel straf maar eigenlijk toch wel lekker. We kregen er nootjes bij en zelfgemaakte chocolade. We proefden ook een gin. We kochten een t-shirt en totebag : die mensen weer tevreden.
Op de terugweg stopten we bij de grootste boom ter wereld in Tule. Ik vraag me af of dat wel echt zo is, want in de US zagen we toch ook al zo'n grote. Bovendien moest je betalen om er bij te komen, terwijl je hem gewoon kon zien van achter een reling.
Eenmaal in het hotel aangekomen zouden we het stadje zelf nog bezoeken, maar het begon weer te gieten. Dus keken we al wat foto's en vertrokken toen de bui over was. We bezochten weer de kathedraal en de basiliek. Dat is zowat in alle dorpjes hier hetzelfde. Op het Zocalo was het gezellig druk. Er werd veel muziek gespeeld. We aten op een terras lekkere quesadillas met weer een gigantische karaf verse limonade.
In de kamer keken we samen nog wat naar Netflix. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten