 | [Klik op de afbeelding hiernaast voor foto's] |
dag 14: naar de bewoonde wereld
Inderdaad, het was veel te warm om te slapen, dus het werd draaien en keren de hele nacht. Deze ochtend zat die grote mot op een meter van mijn hoofd, goed dat ik dat niet gezien heb deze nacht. We kleedden ons snel aan, hup de valies uit en snel weer dicht.
Het ontbijt was okay met toast, koffie en fruit. Eigenlijk waren we blij dat er eens geen ei was 😚
We zagen de apen in de bomen slingeren en zich lui neervleien op een tak. Hadden we ze dan toch gehoord vannacht? Allerlei geluiden hadden we immers gehoord, maar er was niet echt een herkenbaar bij.
We vertrokken op weg naar de bewoonde wereld, Campeche.
Onderweg bezochten we nog de ruïnes van Edzna.
We reden hiervoor op een tweevaksbaan voor 2 uur lang en kwamen bijna niemand tegen. Behalve honderden gele vlinders die op de straat vlogen. Het was een lieflijk zicht. Verder moeten we dikwijls even links rijden omdat er rechts afgebroken takken lagen. Dat wordt hier duidelijk niet geruimd.
Meestal hebben we in deze gebieden ook geen bereik. We hebben dan al de simkaart met het grootste bereik gekozen, ik wil niet weten wat het met andere geweest zou zijn.
Plots werd het landschap weidser met akkers links en rechts.
Koeien stonden gewoon op de weg en aten loof van de bomen langs de kant. Zo mager dat ze waren, echt letterlijk vel over been.
Ondanks dat we max 5 auto's tegen gekomen waren, stond ze parking van Edzna bijna vol. We aten eerst wat koeken in de airco. Dan trotseerden we de 37 graden ! veel te heet om te stappen, laat staan te klimmen. Op de hoogste piramide mocht je niet op, de andere wel.
Vandaag ben ik ook eens tot boven geweest, ik wil ook wel een foto waar ik bovenaan sta. We zijn hier tenslotte maar één keer. Dan moeten toch even in de schaduw rusten. Onze watervoorraad slinkt snel. We wandelen toch het hele terrein af en ik had al lang spijt dat ik mijn hoed niet opgezet heb. We zagen op deze omweg wel mooie schilderingen uit 600 AD. We werden rood en
het zweet droop ons letterlijk af. Was hier nu maar iets om te drinken! Maar nee dus, terug naar de auto en daar elk nog een half flesje water gedronken. Dat belooft voor de komende dagen...
We reden naar het hotel. Daar konden we nog niet inchecken, we moesten nog een uur wachten. Dan gingen we wel iets drinken, we hadden immers heel veel dorst! Marie-Laure en ik samen 2 l fris limoensap en Luc 0,5 l bier. We genoten ervan. We zitten middenin het centrum (alweer) en zouden na het inchecken een wandeling maken door het stadje. Dat inchecken gebeurde zo onvriendelijk! Nog nooit mee gemaakt. De kamer was nog steeds niet vrij, maar we bleven gewoon bij de balie wachten. Uiteindelijk konden we er dan naartoe. Overal zijn ze er ook als de bliksem bij om je bagage te dragen. Nu zitten we op het derde verdiep, dus kwam goed van pas. 😉
Het stadje Campeche is klein maar gezellig. Overal gekleurde huisjes, weer een kerk natuurlijk, een patricierswoning uit de 18de eeuw die we gratis mochten bezoeken stond er ook. Ze was volledig bemeubeld. Een leuke afwisseling.
We wandelden tot aan de Golf van Mexico. Maar er is nergens strand aangelegd, je kan nergens in het water. Wel jammer eigenlijk.
We aten lekkere pasta en pizza en nadat de rekening rechtgezet werd( ze hadden teveel gerekend) trakteerde Marie-Laure op een cocktail naast het hotel. Het was nog steeds 32 graden. Daarna moesten we de auto nog parkeren bij een nabij gelegen hotel. Zonder wegbeschrijving was dat niet zo'n eenvoudige klus. In de kamer hielden we ons allemaal wat bezig met de foto's en blog van de laatste dagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten