 | [Klik op de afbeelding hiernaast voor foto's] |
Dag 13: jungle here we come!
Na een slechte nacht waarin ik zowel overgeefachtig was als diarree kreeg, wandelden we naar het ontbijt dat weer hetzelfde was als gisteren. Alleen kregen we nu én fruit en smoothie . gisteren moesten we kiezen. Hangt gewoon af van de ober denk ik.
Ik stak mezelf maar vol diarrezeemmers want het werd een 4 uur durende rit.
Die verliep langs tolwegen vrij vlotjes. Af en toe was er oponthoud owv wegenwerken.
Heel gek ook is dat er bushokjes staan op de tolwegen. Ik vraag me af vanwaar de mensen komen die daar staan te wachten( wat bijna nooit iemand doet). Er is helemaal niks, geen enkel dorp in de buurt.
Aan de grens met Campeche stonden ze met ( drugs?)honden en moest iedereen aan de kant. Met de anderen werd lang gebabbeld, dus het was weer spannend. Maar hij keek even in de auto en we mochten verder rijden. Oef!
We moesten ook weer tanken, dat gaat er hier goed vandoor!
We aten langs de kant van de weg onze eerste koeken op van bij de bakker gisteren.
Het was weeral bloedheet met 37 graden.
Bankjes langs de weg om te picknicken zijn er dan ook niet. Veel te warm 😜
Af en toe zijn er kokers van netten dwars over de straat gespannen om de apen te laten oversteken.
Toen we aankwamen bij het hotel mochten we pas inchecken om 15u. Het zag er erg basic uit, of avontuurlijk, zoals je wil. We bezochten dan maar eerst de Becan ruïnes in de jungle. Luc en Marie-Laure klommen 32 m omhoog. Ik trok de foto's van beneden. Er waren nog vele andere tempels ook. Je kon een rondgang maken. Plots begon het te gieten, maar we konden schuilen in een kamertje van een piramide. Dat was nog gezellig en na een kwartiertje was het gelukkig over.
Na deze ruïnes vonden we het nog te vroeg om naar het hotel te gaan, dus zijn we iets gaan drinken in het dorpje verder. Er was maar 1 zaak die er iet of wat deftig uitzag , maar ze hadden een grote fles cola zero. Halleluja, de eerste zero ! ( behalve uit de walmart) We kregen bekertjes dus dat konden we wel betrouwen om te drinken.
We bespraken wat de planning voor morgen. en reden naar het hotel. Daar kregen we een huisje voor onszelf. De huisjes hier hebben geen ramen enkel vliegenramen, het was er dan ook ontzettend warm. En ik zag al direct een eerste vliegend beest zitten. Marie-Laure kreeg het buiten gelukkig. We besloten de dagmenu te nemen als eten, dan konden we daar langer blijven zitten. Eerst was er groentesoep, dan vegetarische burritos en ik had cheescake als dessert. Luc en Marie-Laure een soort chocoladeflan.
Daar hadden we ook wifi.
Terug in de kamer vloog er weer een soort grote mot binnen die we niet buiten kregen. Jakkes! We maakten ons maar snel klaar om in bed te gaan liggen onder de klamboe. Oh, dit is niks voor ons, zo'n logement ' voor de beleving' Ik hoor mensen die kamperen nu al luidop lachen, maar ja, ook dat is niks voor ons😅
We hadden ondertussen ook besloten dat we morgen niet nog eens de jungle in gaan rijden. Het is 62 km enkel over slechte baan met veel putten in. Ik ben een beetje bang voor mijn neurostimulator met al die schokken. Soms is het nu al erg op de gewone weg. Daar had ik eerder aan moeten denken☺️
Onder de klamboe in het donker typte ik deze blog. Ik weet niet of we ook maar iets gaan slapen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten