 | [Klik op de afbeelding hiernaast voor foto's] |
Dag 4: auto ophalen en naar Chulula
Een jetlag is toch niet echt aan ons besteed. Vanaf 3uur liep ik alweer rond...
Om 7u waren we dan ook al bij het ontbijt dat we ons weer goed lieten smaken.
We wisselden wat cash in het hotel zodat we wat kleinere coupures hadden voor tips. Alles was al bijna ingepakt dus om 8u30 stonden we bij de receptie om opgepikt te worden en naar de luchthaven gebracht te worden. Dat verliep allemaal erg vlotjes. De chauffeur wist nog dat Marie-Laure Spaans spreekt en maakte een babbeltje. Ik begreep er niks van. We passeerden een lange stoet mensen die vaandels droegen van de maagd Maria. blijkbaar is er op bepaalde dagen een grote optocht naar de basiliek. Er is zelfs een speciale middenberm gemaakt waar ze veilig kunnen wandelen.
Bij Alamo aangekomen gaven we de chauffeur een tip en aan zijn gezicht te zien was hij er erg blij mee. Fijn dat je mensen echt blij kan maken. Het was dezelfde man die ons opgewacht had aan de luchthaven maar toen hadden we nog geen cash.
We kregen de ruimste SUV die ze hadden, het was de laatste. Alle bagage raakt wonderwel in de koffer, dus Marie-Laure heeft de achterbank voor zich. Ook voor elk een usb oplader, hoera!
Net op het moment dat we konden vertrekken kreeg onze meid haar resultaat van haar laatste jaar universiteit op haar gsm: een hele dikke onderscheiding, net geen grote. Hoe trotser kan je zijn als ouder?
Met de routebeschrijving van onze reisbegeleiding raakten we vlotjes uit de hoofdstad en kon de tocht beginnen. De autostrade lag er goed bij, de tol wordt dus goed gebruikt!
Met onze Mexico playlist op Spotify reden we zo verder naar Cholula, waar de grootste piramide in volume ter wereld staat.
We vonden een parking op straat voor 60 cent voor 2 uur. Waar vind je dat nog? We kochten tickets en bezochten eerst het klein museum. Daar stond een maquette waarop je goed kon zien dat de kerk bovenop de piramide gebouwd is. Eigenlijk wel erg. Vanbuiten zie je dat niet goed meer.
De ruïnes waren klein en zaten nog deels in de grond. De oppervlakte die we moesten wandelen was wel echt groot. Op de laatste piramide konden we naar boven. zo gezegd, zo gedaan. maar wat was deze steil! Toen we boven stonden kreeg ik het lastig om naar beneden te kijken. Het zag er beangstigend uit. We trokken wat foto's, toch Marie-Laure en Luc. Ik bleef liever veilig zitten, maar zij vonden het niet erg.
Voorzichtig daalden we daarna af. Toen moesten we nog beginnen aan de helse klim via trappen naar de kerk op de top. Jongens toch, wat een workouts zijn dat telkens! Van boven had je een weids zicht. Helaas was het bewolkt en we zagen de vulkaan Popokatepettle die op uitbarsten staat dan ook niet.
De kerk was mooi geel en er wapperden blauwe vlaggetjes op het plein ervoor. Echt heel mooi om te zien. Vanbinnen was alles, maar dan ook echt alles in het goud. Zo schitteren!
Na bijna 2 uur reden we verder naar het hotel. We passeerden een walmart waar we brood kochten voor morgenmiddag en een taartje. Het hotel ligt middenin het centrum maar heeft een valetparking. We aten ons taartje op en wandelden naar de bibliotheek Die huisvest vele oude boeken en Marie-Laure wou die wel eens zien. nu we een Taal en Letterkundige in huis hebben, konden we dan ook niet anders dan de inkom van 1 euro 🫣 betalen.
Toen we buitenkwamen was het beginnen gieten. Iedereen bleef schuilen en wij ook. Het koelde fel af, we kregen kou en hadden ook geen paraplu bij. moeten we in het vervolg maar doen. Maar de weerapp gaf geen regen aan...
Na een tijdje hielden we het toch voor bekeken en liepen we er maar doorheen.
De kathedraal was slechts de straat oversteken. Ze was heel donker en duister. Veel mensen zaten te schuilen voor de regen en een Spaanse stem van een priester klonk de hele tijd door de luidsprekers. We liepen snel naar het hotel om een trui en paraplu te halen en gingen dan kijken naar het 8ste wereldwonder zoals de Mexicanen het zelf noemen. Een tempel (weer kerk dus) waarin een zijkamer volledig in barokstijl in bladgoud schitterde onder de vele lampen die er op schenen.
Dan nog een foto van de letters Puebla en we konden weer naar het hotel. Ondertussen bleek dat mijn schoenen niet waterdicht zijn, want mijn voeten waren letterlijk kletsnat. Die moet ik nu nog zien droog te krijgen. We aten pasta in het hotel en dronken nog iets op de goede uitslag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten