Dag 19: Cancun - Brussel

 

[Klik op de afbeelding hiernaast voor foto's]

Dag 19: Op weg naar huis

Om 7u was het ontbijt open, dus we stonden  er stipt op tijd. Het was buffet, dus dat ging sneller. Fruit, yoghurt, pannenkoeken en voor de laatste keer een eitje. 

Daarna checkten we uit en reden naar de luchthaven.  Eerst natuurlijk nog de auto inleveren bij Alamo. Dat ging allemaal erg vlotjes, maar toch niet zoals in USA. Er werd nauwgezet gecontroleerd op beschadigingen. We hadden nochtans all inn verzekering, maar als bv het kenteken of een wieldoppen gestolen was, moesten we dat toch betalen. Wat een gekke regeling. Gelukkig was dat niet van toepassing en werden we met de shuttle naar de luchthaven gebracht. Daar stond niemand bij de check in! Gisteren lukte het inchecken wel maar we kregen geen boardingpass. Verdere controle was nodig stond er. Dat is toch altijd vervelend van die meldingen. 

Maar er waren geen problemen en we kregen een afgedrukte boardingpas. Toch makkelijker dan een A4 vind ik. 

Ook door security waren we snel door en ik kreeg minste controle dan ik al gehad heb sinds mijn neurostimulator. 

We hadden nog wat kleingeld over en bij Starbucks konden we cash betalen in

combinatie met de MC. Allemaal gemakkelijk. 

We vertrokken uiteindelijk met 20 min vertraging. Dat kwam omdat er veel mensen uitgekozen werden voor extra controle, waaronder ik. Dat duurde erg lang. Alles werd uitgepakt uit mijn trolley, rugzak en handtas. Zelfs mijn schoenen vanbinnen kregen een check. 

Er waren geen schermpjes, maar we hielden ons bezig met kruiswoordpuzzels in het magazine van united op te lossen en ik had veel gedownload op de ipad. 

Er was gratis wifi aan boord en ook een amerikaanse oplader. maar zo had ik er een bij in mijn handbagage dus iedereen blij 🙃 

We kregen een chocolaatje, pretsils en blikje cola en aten onze koeken op die we gisteren gekocht hadden. 

We landden op tijd in Washington. 

Maar dan begon het! We hadddn 2u20 voor de overstap, maar bij customs stond er enorme file. Daar deden we dus 2u30 over!!! Niemand mocht sneller door, iedereen was aan het bellen omdat ze hun vlucht niet meer gingen halen. We stonden zelfs bij een aparte doorgang voor connecting flights, dus iedereen zat in hetzelfde schuitje. Dan moesten we onze valiezen zelf nog op de band zetten ook. En dan opnieuw door security! We haastten ons te pletter, renden naar de gate maar die ging voor onze neus toe. We waren niet eens afgeroepen! We moesten naar gate C20 om gerebookt te worden. Daar stond weer een hele lange rij! 

Ze kwamen kaartjes met qr code uitdelen om te chatten. Dat werkte niet. 

Op het einde stonden computers. Die vertelden dat eerste vlucht voor morgennamiddag pas was, pffff.  Die maar genomen dan en in de rij om voor een hotelovernachting te vragen. 

Daar konden ze ons nog op de vlucht via Frankfurt krijgen de dag zelf. Ok dan maar. We zaten niet bij elkaar 🤨 Ik drong nog aan op vouchers om te eten, we kregen elk 15 dollar. Dat was dan toch iets. 

We kochten er een burger en frietjes mee. Water werd bedeeld. 

Echt wel straf dat ze door onderbemanning bij customs zoveel mensen moeten herboeken. Aan de gate zagen we zeker 30 mensen die allemaal op onze vlucht moesten zitten. 

Ik zat naast een onvriendelijke vrouw, die een deel van mijn stoel innam ook. 🤨

We keken een film, ik koos voor Jackie over Jackie Kennedy. Die viel wel mee, alleen wat langzaam. Snel kregen we eten.  Daar hadden we geen zin meer in. Maar we aten toch een beetje op. Het was spaghetti maar die slierten waren niet erg handig om te eten. 

Nadien ging het licht uit en probeerde iedereen te slapen. Dat lukte weer voor geen meter. Echt in alle bochten hebben we ons gewrongen, maar nee. Om 4u brachten ze een Griekse yoghurt en bleven de lichten weer aan. Mijn schermpje werkte plots niet meer ook 🫣 Het zat niet echt mee. 

Na een half uur werd het gereset en kon ik verder kijken. 

In Frankfurt hadden we 4,5 u tijd en waren we na 5 min al bij de juiste gate. Dat werd dus heel lang wachten en  mensen bekijken. 

We gingen ons daarom maar ergens centraal zetten waar de winkeltjes waren en we veel te zien hadden. Een uurtje voor boarden was de juiste gate gekend en zetten we ons daar neer. De moeheid had ons goed te pakken. 

De vlucht van een uurtje was snel voorbij. Charlotte stond ons op te wachten en bracht ons veilig thuis. 

Jammer van de terugweg, maar verder hebben we een heel afwisselende boeiende reis gehad!

Dag 18: Vallodolid - Cancun

 

[Klik op de afbeelding hiernaast voor foto's]

Dag 18: Naar de zee

Wat zijn de bedden hier toch smal. Je kan je niet draaien of je maakt de andere wakker. 

Na het checken van de social media vertrokken we naar het ontbijt. We mochten een gerecht kiezen van de kaart. Iedereen is de eieren beu gegeten, dus Marie-Laure en

Luc kozen voor pannenkoeken en

ik voor yoghurt. De pannenkoekjes waren er maar 3 en werden met schijfjes citroen geserveerd. 🫣Mijn yoghurt was een ganse bowl vol fruit met een beetje granulatie erbovenop. Ik was blij met mijn keuze. 

Nadien stapten we te voet naar een cenote vlakbij het hotel. Daar kon je wel gewoon inkijken. Er waren al mensen in het zwemmen. Er lagen veel blaadjes in het water, maar we waren toch niet van

plan er in te gaan. Het was wel een mooi zicht. 

Nadat we de uitgecheckt hadden, vertrokken we op pad richting Cancun, onze eindbestemming. We tankten nog een klein beetje bij, we moet de auto leeg terug brengen dus het is altijd een

beetje gokken hoeveel je net nog nodig hebt. Al snel kwamen we weer politiecontrole tegen, maar we mochten gelukkig snel door. Ze blijven er toch eng uit zien: zwaarbewapend met hun zwarte trucks. 

We kozen ervoor om niet langs de tolweg te rijden maar een laatste keer te genieten van het groene landschap en de kleine dorpjes. 

We maakten een laatste stop bij de Walmart  voor brood voor morgen. Ik kreeg immers een mail van United dat op onze eerste vlucht eten te koop is en dat blijken enkel chips en crackers ed te zijn. 

We wandelden vanaf het hotel naar het hard Rick café voor een pin, maar ze hadden er geen. Hé, hoe kan dat nu? We drinken dan maar een laatste drankje ertegenover. 

Ze willen hier zo'n beetje Las Vegas nadien maar dat lukt toch niet echt😉

De baan is heel druk, en maakt ontzettend veel lawaai. Langs de kant van de zee zijn enkel hotels, dus de zee zie je nergens. Jammer. 

We trokken dan maar een foto op het strand dat bij ons hotel hoort. 

Daarna gingen we eten. Zo onvriendelijk, we vroegen ons af wat we misdaan hadden. De pizza van luc en Marie-Laure was dan ook niet eens vers en heel klein. Stel je voor dat je hier nog 5 dagen zit🫣

In de kamer reorganiseerden we de valiezen, maakten handbagage klaar en keken er n nog naar een aflevering Netflix. 

Het was een mooie reis, maar het is goed geweest. We kijken er naar uit om Luísje terug te zien en te knuffelen!

Dag 17: Merida - Vallodolid

 

[Klik op de afbeelding hiernaast voor foto's]

Dag 17: een wereldwonder

Om 5u30 ging de wekker. Ik was al lang wakker. Dan weer had ik te warm, dan te koud, dan een mug rond mij...Er zijn zo van die nachten. We maakten ons snel klaar. Luc had weer last van zijn darmen. Plots een bericht van Charlotte op de gsm of ze konden bellen? Dat doen we normaal nooit op reis, dus het zou wel dringend zijn. We waren al wat ongerust. Bleek ze de werken in haar nieuw huis te willen tonen. 😝 Beter dit dan slecht nieuws natuurlijk maar we hadden geen tijd voor chattalk. Onze auto stond al klaar op straat en ze kwamen de koffers al halen. 

We kregen een ontbijtbox mee en nog een Mayakalender als souvenir. 

Ondanks het vroege uur was het toch al vrij druk in de straten. Voor we de autostrade opgingen hadden we even file owv wegenwerken. We waren erg benieuwd naar Chitzen Itza. Dat was 2 uur rijden, vandaar het vroeg vertrekken. We wilden er vroeg zijn, voor de massa toeristen en tourbussen. 

Voor half negen hadden we een parking bij de ingang, dan moesten we aan 2 kassa's betalen. We hadden gelukkig cash bij want MC aanvaardden ze niet. 

Toen we eenmaal binnen waren, zagen we direct de grote piramide. Wat staat ze daar gracieus! Er was nog niet zo veel volk, dus we konden rustig wat foto's nemen. Aan alle kanten heeft deze piramide trappen, dat is wel bijzonder tov de anderen. We wandelden er dan ook eens helemaal rond.  Een Israëliër die alleen reisde, wou wel foto's van ons nemen en wij van hem. Toch leuker een foto met ons 3. 

Er was nog veel meer te zien! We stapten echt alles af, 4 uur lang., in de hitte inderdaad. We zagen nog kleinere piramides, zuilengangen en ook weer de tribunes waar het fameuze spel gespeeld werd met de ringen. 

Men moest dan proberen om enkel met de knie, de ellebogen en de heup de bal door de ring te krijgen. Op het einde gingen er altijd mensen dood, alleen is niet geweten wie: de winnaar of de verliezer. Maar het was zeker een wreed spel. 

Er was ook een cenote te bezichtigen, daarvoor moest je helemaal tot op het uiteinde stappen. Gelukkig was daar een standje met cola zodat we iets fris konden drinken. Een cenote is een soort vijver in een grot, ontstaan door inzakken van het 'dak' van de rots of een deel daarvan. 

Chitzen itza is wel heel erg toeristisch. Overal, echt alle paadjes staan vol met winkeltjes die erg opdringerig zijn.

Je krijgt er snel genoeg van. Wij hadden het liever wat rustiger gehad. 

Iets  na de middag wandelden we terug naar de parking. in de auto bij de airco aten we onze ontbijbox op. Dat was echt heel lekker, alleen hadden ze toch met vlees belegd ook al zeiden ze deze morgen nog van niet. We aten dan maar de chocoladekoek, het eitje en banaan op. Maar dat was voldoende. 

Onderweg naar het hotel stopten we nog bij een andere cenote. Wij wilden er niet in zwemmen, even in kijken was voldoende. maar dat kostte dan 7,5 euro pp. Nee dus, gingen we niet doen. 

In het hotel was de kamer weer maar beschikbaar vanaf 15u, dus konden we niet anders dan iets drinken aan de bar van het zwembad. We maakten ook een toertje naar het zocalo , maar we kwamen enkel voor ons onbetrouwbare eettentjes tegen. 

Het zou dus weer eten worden in het hotel. 

De prijzen zijn hier flink hoger dan in de rest van het land. Volgens de mensen hier komt dat door de vele Amerikanen die naar hier komen. Inderdaad, je kon alles ook in US dollar betalen vandaag. 

We lazen wat in de kamer, want het was weer beginnen stortregenen. 

We aten in het hotel en maakten er nog een leuke avond van. 

Morgen onze laatste dag hier al...

Dag 16: Merida

 

[Klik op de afbeelding hiernaast voor foto's]

Dag 16: op zoek naar eten 😉

We vertrokken vandaag wat later dan gewoonlijk. Enkel het stadje Merida bezoeken stond op de planning , dus we hadden

alle tijd. 

Het ontbijt was buiten in de tuin. Een mooi plekje, maar bij 30 graden toch al erg heet s morgens. We mochten ook weer geen eten bijvragen. 

Het hotel ligt zoals elke keer weer midden in het centrum dus we kunnen gewoon te voet vertrekken. 

We kwamen al snel aan bij het het centrale plein waar uiteraard een kathedraal stond en allerlei souvenirwinkeltjes waren.  Dat bleek allemaal made in China te zijn, lol. 

We bezochten het huis van de 'burgemeester' vroeger, en nog wat palacios waarvan ik allemaal niet meer weer wat ze waren. Ze lijken ook zo op elkaar. 

Een local kwam ons een kaartje geven van zijn restaurant en vertelde dat er een artisanale markt was 1 blok verder. Dus daar maar eerst naartoe dan. Het bleek ambachtelijk werk te zijn; zeiden ze toch) maar de prijzen waren eerder super de luxe. Jammer voor hen dus, maar wij gingen zonder aankoop verder. 

In het parkje stonden you and me bankjes waar je met het gezicht naar elkaar zit om te praten. Een grappig zicht. 

Ook staan er weer de gekleurde letters met de naam van het stadje. Dat is wel heel leuk hier. Het fleurt het straatbeeld op. 

We vinden een schattige boekwinkel die we uiteraard niet konden overslaan en kijk, Marie-Laure vond er 3 boeken! Nieuw leesvoer voor thuis!

Tegen de middag kregen we honger. We zochten een bakkerij om brood te kopen. Marie-Laure koos voor cake, die was verpakt. Maar toen zag ze er een plekje schimmel op, dus deze bakkerij ging het niet worden. De volgende 2 zagen er evenmin hygiënisch uit. Het werd dus een ijsje bij Burger King 🫣

We wandelden terug naar het hotel en fristen ons wat op want het zweet stroomde alweer van ons. Tjonge jonge, een local zei al dat je beter in januari kon komen. 

We moesten nog een aantal zaken bezoeken, dus vertrokken weer op pad. We zagen de concertzaal, een azuurblauw hotel , een verlaten kerk, de lobby van een oud hotel met veel stijl. Kwam zo uit een film met Hercule Poirot. Toen begon het plots te stortregenen, helemaal uit het niets! Maar niet getreurd, we stonden bij een Starbucks. Dat was snel beslist: daar dan maar koffie drinken ( hoe vervelend toch 😉)

Daarna wandelden we weer helemaal terug en namen de auto naar de Walmart waar we nog wat kleine zaken kochten, oa deftige broodjes voor morgen. 

In het hotel kregen we een margarita van het huis en daarna aten we een lekker lokaal gerecht: wraps gevuld met gekookt ei en een speciale saus erbij. het smaakte prima!

In de kamer maakten we al de valies, want morgen staat de wekker om 5u30...

Dag 15: Campeche - Merida

 

[Klik op de afbeelding hiernaast voor foto's]

Dag 15: Nog meer tempels

We raakten deze ochtend niet op gang. En dat was bij het ontbijt niet anders. We moesten lang wachten, en uiteindelijk was wat  we kregen al bijna koud. Jammer want er waren nog eens pannenkoeken bij. Brood kregen we ook niet. 

Luc en ik gingen daarna de auto halen en zetten die snel voor het hotel nu de parking nog vrij was.  We sleurden de valiezen weer naar beneden en vertrokken naar het eerste tempelcomplex van vandaag, Kabah. 

Het eerste deel ging vlotjes over een 4 vaksbaan, maar na de afslag vorderde het dubbel zo traag. Te pas en te onpas waren er diepe putten over de hele baan zodat je er wel door moest rijden.  Je ziet ze ook niet van tevoren aankomen. 

Om de haverklap zijn hier ook verhoogjes op de weg, zo'n 30 cm hoog en breed, om de snelheid te temperen. In elk dorp heb je er enkele na elkaar. Ze zijn echt supersteil. 

In Kanabah was het superrustig. We konden overal lopen en in alle openingen konden we in. Het was eens een ander zicht: eerder een groot gebouw met allerlei kleine kamers ipv een hoge piramide. Maar heet, heet, heet! Na een half uur hadden we het wel gezien.

We parkeerden de auto even verder en aten onze koeken op die we bij de bakker gekocht hadden. 

Nadien reden we verder naar Uxmal. We hebben getwijfeld of we deze site wel zouden bezoeken want ze kost 30 euro pp, maar ja, we zijn hier nu. Wat moeten we anders nog doen? 

We hadden gevonden dat je ertegenover bij het chocolademuseum gratis kon parkeren maar daar stond een groot bord dat je weggesleept zou worden, dus dat riskeerden we maar niet. 

We vonden een plekje in de schaduw op de betalende site en dat was toch wel veel dichterbij ook. Direct bij de ingang rees ze al uit boven alles: een hele grote piramide in enorm goede staat. Werkelijk prachtig! Aan de achterkant was een plein met rondom gebouwen volledig versierd met inkervingen.  Hier was vroeger zeker veel rijkdom. De site ging nog verder langs een heiligdom voor schildpadden. Daar kwamen we Belgen tegen en zo konden we wat foto's van elkaars familie trekken. Ze konden niet geloven dat we heel Mexico doorkruist hadden. Door hun reactie waren we er best wel trots op. 

Bij de ingang kochten we een

liter ijskoud water die snel op was. 

Er stond nog 1 punt op de agenda vandaag, dat was een Hacienda van een plantage vroeger. De grandeur van weleer straalde ze nog steeds uit. Je kon van buiten naar binnen kijken door de ramen die openstonden. Het was te vergelijken met het huis van gisteren, maar dan veel groter. De fabriek van de plantage kon je ook

nog zien met de schouw, maar daar mocht je niet bij. Het was een leuke tussenstop op weg naar ons volgend hotel. 

Daar toegekomen hebben we wat restaurants zitten zoeken op google. 

Het bleek een echt Mexicaans te zijn. Het zat er eivol. Maar oh zo lekker eten! En ze hadden een vegetarische burrito zelfs!

Bovendien kostte het slechts 23 euro voor 3 hoofdgerechten, een voorgerecht en 2liter limoensap. Dat was een meevaller. 

In de kamer keken we nog wat netflix.  Het was een afwisselende dag!